اثر اتیولاسیون ریزنمونه و پلی وینیل پیرولیدون بر استقرار و اندام زایی درون شیشه ای مریستم گلابی ایرانی (pyrus glabra

جایگاه گلابی در میوه کاری، موجب شده است که پژوهش های فراوانی بر روی کشت درون شیشه ای این گیاه، انجام پذیرد. همه یافته ها نشانگر وجود پیچیدگی های فراوان، در استقرار و زنده مانی ریزنمونه ها در جنس پیروس هستند. مهمترین عامل مرگ ریزنمونه های مریستمی و بافتی این جنس، پدیده فنلی شدن آنها است. در این آزمایش، نقش تیمار پلی وینیل پیرولیدون (پی وی پی) و اتیولاسیون بر روی زنده مانی مریستم گلابی گلابرا در کشت درون شیشه ای بررسی گردید. برای این منظور، مریستم شاخه های سبز و اتیوله شده در محیط آب دیونیزه و پی وی پی (با دو غلظت 100 و 200 پی پی ام)، سواسازی شده و پس از یک ماه استقرار در محیط کشت، میزان زنده مانی و اندام زایی آنها با بهره گیری از روش های میکروسکوپی نوری و فلورسنس (سنجش کانال طیف نوری) تعیین گردید. برای این منظور از فلورسئین دی استات و طیف 510 نانومتر در میکروسکوپی فلورسنس استفاده شد. نتایج نشان داد زنده مانی ریزنمونه های برداشت شده از شاخه های اتیوله شده به طور معنی داری از ریزنمونه هایی که از شاخه سبز برداشت شده بودند بالاتر بود. پیش تیمار ریزنمونه ها با pvp نه تنها زنده مانی ریزنمونه ها را بعد از 24 ساعت بلکه زنده مانی آنها را بعد از یک ماه از آغاز کشت نیز به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. بعد از یک روز از کشت بیشترین میزان زیوایی مریستم ها در تیمار 200 میلی گرم در لیتر pvp بدست آمد. تیمار pvp بر روند برگ زایی و اندام زایی ریزنمونه ها معنی دار نبود. روند برگ زایی ریزنمونه های برداشت شده از هر دو نوع شاخه ابتدا پایین و با افزایش زمان افزایش پیدا کرد. ریزنمونه های بدست آمده از شاخه های اتیوله شده روند برگ زایی و اندام زایی بالاتر و پلاستوکرون کوتاه تری نسبت به ریزنمونه های بدست آمده از شاخه سبز داشتند.